تعیین نقطه جوش در مقدار کم آزمایشگاه آلی یک

نقاط جوش براي شناسايي مايعات و برخي از جامداتي که در حرارت پايين ذوب ميشوند، مفيد هستند.

وقتي که فشار بخار يک مايع با فشار جو برابر مي شود، مايع شروع به جوشيدن مي‌کند. در اين دما ، بخار حاصل در داخل مايع سبب ايجاد حباب و غليان خاص جوشش مي‌شود. تشکيل حباب در دماي پايينتر از نقطه جوش غير‌ ممکن است، زيرا فشار جو بر سطح مايع که بيش از فشار داخل آن است، مانع از تشکيل حباب مي‌شود. دماي مايع در حال جوش تا هنگامي که تمام مايع بخار نشده است، ثابت مي‌ماند در يک ظرف بدون درپوش حداکثر فشار بخاري که هر مايع مي‌تواند داشته باشد برابر با فشار جو مي‌باشد.

فشار بخار هر مايع تنها از روي دما معين مي‌شود. بنابراين اگر فشار بخار ثابت باشد دما نيز ثابت است. براي ثابت ماندن دماي يک مايع در حال جوش بايد به آن گرما داده شود. زيرا در فرايند جوش مولکولهاي با انرژي زياد از مايع خارج مي‌شوند. اگر سرعت افزايش گرما بيش از حداقل لازم براي ثابت نگهداشتن دماي مايع در حال جوش باشد، سرعت جوشش زياد مي‌شود ولي دماي مايع بالا نمي رود.

ادامه نوشته

انواع کروماتوگرافی و روش های انجام کروماتو گرافی

یکی از پرکاربردترین روش‌های جداسازی مواد در آزمایشگاه کروماتوگرافی است و در مواقعی که جداسازی به روش‌های دیگر ناممکن است به راحتی می‌توان از این روش استفاده کرد، زیرا اختلافات‌ جزئی موجود در رفتار اجسام باعث تسهیل جداسازی در جریان عبور آن‌ها از یک سیستم کروماتوگرافی می‌شود‌. این روش بسیار ساده و سریع است به طور مثال آزمایشی که ممکن است با استفاده از روش ستون تقطیر چندین روز به طول بینجامد، می‌تواند به کمک کروماتوگرافی در عرض زمانی بسیار کوتاه انجام گیرد، وسایل مورد نیاز آن نیز ارزان قیمت است  .                                                              
ادامه نوشته

مواد خشک کننده (نم گیر در آزمایشگاه )

مواد خشک کننده (نم گیر در آزمایشگاه )

معمولا پس از استخراج یک مخلوط به وسیله حلال های آلی مقداری آب در آن باقی می ماند که باید به روش آب زدایی و خشک کردن آن را خارج کنیم . مقدار آب حل شده د رحلا ل های مختلف فرق می کند.

برای مثال اتر حلالی است که مقدار نسبتا زیادی آب( حدود 5/1در صد ) در خود حل می کند . برای خارج کردن آب از محلول آلی از مواد خشک کننده استفاده می شود . مواد خشک کننده غالبا نمکهای خشک ( بی آب ) هستند که با قرار گرفتن در هوای مرطوب یا محلول مرطوب آب را جذب می کنند.

مواد خشک کننده رایج عبارت اند از : سدیم سولفات ، کلسیم سولفات ، منیزیم سولفات ؛ کلسیم کلرید ؛ پتاسیم کربنات و پتاس .

سدیم سولفات و منیزیم سولفات مقدار زیادی آب جذب می کنند اما ظرفیت جذب آب منیزیوم سولفات بیشتر است و محلول را به خوبی خشک می کند. نمک منیزیوم گاهی سبب نو ارایی در ترکیباتی از قبیل اپوکسید ها می شود و به طور کلی می توان گفت : با ملکولهای نیتروژن دار و اکسیژن دار احتمالا واکنش می دهد و کلسیم کلرید خشک کننده مناسبی است اما با غالب ترکیبات اکسیژن دار و نیتروژن دار کمپلکس تشکیل می دهد و از این رو در همه موارد قابل استفاده نیست . کلسیم کلرید اتانول و متانول را نیز جذب می کند بنابر این ماده خوبی برای خارج ساختن این حلالها نیز محسوب می شود . پتاسیم کربنات یک ترکیب بازی است که به عنوان خشک کننده محلولهای بازی به کار می رود . کلسیم سولفات نیز خشک کننده است اما ظرفیت جذب آب آن زیاد نیست . بهترین عامل خشک کننده سدیم سولفات است که خنثی و موثر است اما باید در دمای معمولی به کار برده شود . این خشک کننده را نمی توان با حلال های در حال جوش مورد استفاده قرار داد .

منبع : آزمایشگاه شیمی آلی یک (طیبه پرتویی )

گزارش کار آزمایشگاه آلی 1 کروماتو گرافی لایه نازک

                      کروماتو گرافی لایه نازک